تاثیر احتمال جنگ روی زندگی ما
چگونه ابر جنگ روی زندگی ما سایه میاندازد؟
با این حجم استرس روزانه چه کنیم؟
این روزها همگی ما چه در ایران و چه در خارج
از ایران روزهای طولانی پر استرسی را می گذرانیم. هرچه هم به خودمان نهیب بزنیم که این ها همه
بازی های کثیف حکومت هاست اما حتی
فکر کردن به احتمال “جنگ”
برای نسل ما که تا استخوانِ کودکی و نوجوانیمان
در تلخی لرزآورش ترک برداشته، ضربه کاری است.
استرس بخشی از تجربه انسان است. در واقع، استرس راه بدن ما برای محافظت از ما است. در مواجهه با خطر، رفتن به حالت جنگ و گریز، میتواند جان ما را نجات دهد.
(برای همین هم این سیستم به طور خودکار فعال میشود) اما وقتی با استرسی طاقت فرسا یا طولانی مدت مواجه می شویم، دیگر کارکرد مثبتش را از دست می دهد و خودش می تواند به سلامت روحی و جسمی ما آسیب برساند.
بالا آمدن هیجانات خشم، ترس، اندوه و نفرت، بخشی از واکنش بدن ما به این اوضاع است و طبیعی است.
اما اگر به اینها آگاه نباشیم و مدیریتشان نکنیم میتوانند نه فقط به خودمان، که به اطرافیان هم آسیب بزنند. چطور؟
🚫در رانندگی و ترافیک کم طاقت و پرخاشگر میشویم.
🚫در معاملهها بیانصاف و بیمسؤولیت میشویم.
🚫در تحصیل یا شغلمان بیحوصله و بیانگیزه هستیم.
🚫در روابطمان با همسر، فرزندان، خانواده، دوستان و … پرتوقعتر، عصبیتر و زودرنجتر و ناآرام میشویم.
🚫و بسیاری مثال دیگر.
بنابراین این استرس سهمگین به نام جنگ می تواند نه تنها بدن ما که اهداف ما و روابط ما و آینده زندگی ما را هم تحت تاثیر قرار دهد و حتی نابود کند.
یادمان نرود در دوران کرونا چقدر ورشکستگی و طلاق، بیکاری و خودکشی و بیماری های مختلف با آمار بالاتری اتفاق افتادند. البته که منظورم این نیست، گناه اصلی به گردن استرس کرونا یا جنگ است. حرفم این است که در شرایط پر استرس مدیریت کردن چالش ها بسیار سختتر از زمان عادی است و ناامیدی و درماندگی حاصل از آن خودش عاملی برای آسیب های جدی و اضافی است.
راهحلهای پیشنهادی:
بدانید ما حق داریم بترسیم.
ما حق داریم خشمگین باشیم.
ما حق داریم متنفر باشیم.
ما حق داریم غمگین باشیم.
◀به این حق، حقِ بودن بدهید و اجازه دهید حسش کنید.
◀به احساسی که در همین لحظه دارید آگاه شوید.
◀به شدتی که دارد آگاه شوید( اگر ۰ کمترین و ۱۰ بیشترین درجه شدت آن باشد، عدد احساس شما(مثلن خشم شما) چقدر است؟
همین دیدن احساس و درک شدت آن کمی شما را آرام میکند و به لحظه حال بر می گرداند.
◀نفس بکشید: عمیق و شکمی حداقل ۵ تا ۱۰ بار
◀عضلاتتان را عضو به عضو به سفت و بعد شل کنید.
◀ورزش کنید یا فقط خودتان را تکان بدهید:
دست ها، پاها، شانه ها و…
فایده این تکنیک ها:
✅سیستم سمپاتیک جنگ و گریز شما را غیرفعال می کند
✅شما را به لحظه حال متصل نگه می دارد
✅بین افکار منفی و فاجعه ساز وقفه می اندازد
✅به بدن و ذهن شما فرصت می دهد به جای تنش، آرامش را تجربه کند.
◀در این روزهای پر تنش، تصمیمات ناگهانی نگیرید.
◀برای هم از نگرانیهایتان دردل کنید، با هم همدلی کنید.
◀باهم دعوا نکنید، در تنش دست،های هم را بگیرید، همدیگر را بغل کنید.
◀ دست از کار کردن و خدمات رسانی مسئولانه و منصفانه نکشید.
✅با هم بودن و درک یکدیگر، به ما حس قدرت
و امنیت میبخشد.
✅کار کردن، جدای فراهم کردن امنیت مالی که برای
بقای همه ما مهم است، شما را از احساس فلجی و درماندگی نجات می دهد و با ایجاد حس اثرگذار بودن، امید و انگیزهی شما را تقویت می کند.
قدیم ترها میگفتند زندگی یعنی امید و حرکت!
اما برای ما که زادهی کشوری در خاورمیانهایم
اُمید طفلی معصوم و گمشده است.
پس تنها چیزی برایمان باقی مانده حرکت است!
بیایید نگذاریم ما را درمانده و فلج کنند.
چاره در این است که در هر شرایطی: چه در بند یا جنگ! چه در مهاجرت یا زندان!
حرکت و اثر داشته باشید، حتی به قدر یک قلم،
حتی به قدر یک قدم…
شک نکنید اُمید هم دیر یا زود پیدایش می شود.
✍نوشین_غریب_دوست
0 Comments